Πολυρρηνία

Η Πολυρρήνια, πόλη της Κρήτης – ισχυρή κατά την Ελληνιστική περίοδο – ήταν κτισμένη στη θέση του ομώνυμου σύγχρονου οικισμού και είχε ορατότητα, από την υψηλή και απόκρημνη ακρόπολή της, και προς το Κρητικό αλλά και προς το Λιβυκό πέλαγος.

Παρά την έλλειψη ευρημάτων, η αρχή της ανάγεται στα προϊστορικά χρόνια. Αυτό προκύπτει από την αναφορά του Στράβωνα ότι η πόλη ιδρύθηκε από Αχαιούς με τη συνένωση των γειτονικών οικισμών. Είχε αναπτύξει στενές σχέσεις με πόλεις του ελλαδικού χώρου (Σπάρτη, Μήλος, Ρόδος, Θήβα), αλλά και με περιοχές εκτός του σημερινού ελλαδικού χώρου, όπως τα παράλια της Ιωνίας και η Αίγυπτος.

Εχθρός της Κνωσού και της Κυδωνίας, δεν έλαβε μέρος στον αντιστασιακό αγώνα των κρητικών πόλεων κατά των Ρωμαίων, με αποτέλεσμα να διαφύγει τη λεηλασία.  Στα ρωμαϊκά χρόνια, περίοδο ιδιαίτερης ακμής, στον έλεγχό της περιήλθε το Δικτύνναιο ιερό (Στράβων Χ, 479).
(Συντάκτες: Βάννα Νινιού – Κινδελή, Αγγελική Τσίγκου, αρχαιολόγοι)