Περπατούμε μέσα σε περιβάλλον γεμάτο από μεθυστικά αρώματα του φασκόμηλου και της ρίγανης που αρκούνται στο λιγοστό χώμα του πετρώδη τόπου. Προσπαθούμε να σταθεροποιήσουμε την αναπνοή μας την ώρα που οι ηλιακτίνες ξεχύνονται πάνω από τη «Μάχα» για να ζεστάνουν τις δροσοποτισμένες Λίμνες. Χαρά θεού το σωπάτισμα προς την τριβαξώνα.
Η Δρήρος κορφοστολισμένη στα δυτικά, η Φουρνή απλωμένη καταμεσή και ανατολικά του υψιπέδου της διατηρεί υποδειγματικά την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της και δείχνει το μορφωτικό και πολιτιστικό επίπεδο της. Αξίζει το περπάτημα στους φιδόσυρτους δρόμους που φαρδαίνουν γύρω από πρωτότυπης αρχιτεκτονικής βυζαντινές ιστορημένες εκκλησίες. Το λαογραφικό Μουσείο και το παλιό επισκοπικό συγκρότημα αξίζουν όπως και η επαφή με τον απλό κόσμο την προσοχή μας.
Κατευθυνόμαστε νότια της Φουρνής μέσα από το λιθόστρωτο δρόμο που οριοθετείται σχεδόν σε όλο το μήκος του προς τον Άγιο Ιωάννη (Λουσέστο) από ξερολιθιά. Το ψηλότερο σημείο του λόφου μας αποκαλύπτει νότια την απομονωμένη από τα γύρω υψώματα περιοχή της Αγίας Πελαγία. Οι λιγοστοί κάτοικοι στον Άγιο Ιωάννη περιμένουν την παρέα μας για ένα καφέ και λίγη κουβέντα. Πιο χαμηλά, κρυμμένη λες στο βαθύτερο σημείο, απλώνεται η Αγία Πελαγία και είναι πάντα έτοιμη να μας προσφέρει ρακί με τον απαραίτητο μεζέ στο παραδοσιακό καφενείο.
Η πορεία μας στη συνέχεια προσανατολίζεται δυτικά αφήνουμε αριστερά μας την εκκλησία του Αγίου Λουκά, τους αραδιασμένους σε δύο ράχες νοτικούς και βορινούς ανεμόμυλους και τον αγιογραφημένο Άγιο Ιωάννη – Θεολόγο, δεξιά πριν τις Λίμνες. Ειδικά η αγιογραφία με την απεικόνιση του ομώνυμου αγίου όπως και κάποιες άλλες είναι ιδιαίτερης αισθητικής αξίας.
Ο ασφάλτινος δρόμος, παράλληλα με την εθνική οδό, που περνά κάτω από μικρή γέφυρα μας φέρνει για το αναγκαίο γεύμα στα γραφικά δρομάκια των Λιμνών με τα παραδοσιακά επαγγέλματα. Αντιστρέφοντας την πρωινή αυτοκινούμενη διαδρομή μας επιστρέφουμε στον Άγιο Νικόλαο.!
Περισσότερες Πληροφορίες
- Δυσκολία Διαδρομής: Έυκολη
